یک سال قبل شماری از فعالان مدنی بامیان در اعتراض به بی برقی چراغ های "هریکین" شان در مرکز آن ولایت را روشن کردند و بدین گونه از مسولین حکومت مرکزی و جامعه جهانی خواستند که به مشکلات شان توجه کنند.
اکنون اما این گروه با چراغ " هریکین " شان به دروازه مجلس نمایندگان در شهر کابل آمده اند تا نمایندگان مردم در دو مجلس، شاید آنها را در این اعتراض شان همراهی کرده و دولت را وادار کنند که به این شهر نفرین شده توجه کند.
اعتراض کنندگان بامیان این چراغ بزرگ شان را به اوباما هدیه کردند. آنها می گویند از این که اوباما و جامعه جهانی در افغانستان در گمراهی روان اند، بنا بر آن چراغی برای آنها هدیه می کنند تا راه شان را پیدا کنند.
هرچند این گونه اعتراض ها را این مردم کم نکرده اند، سالهای پیش انها سرک های شان را " کاه گل " کردند تا شاید مسولین حکومت آقای کرزی حداقل جاده های داخل شهر بامیان را آسفالت کنند.
اقدام دیگر مدنی این گروهی بیزار از خشونت، دادن تقدیر نامه به " الاغ ها " بود که به نحوی سلی محکمی به صورت سردمداران قدرت در افغانستان زدند، اما هیچ کدام این اقدام ره به جایی نبرد.
مشکلات در بامیان کم نیست. بی برقی، سرک های خامه، نبود خدمات صحی و آموزشی، نبود امکانات حد اقلی برای رفاه مردم و هزاران جنجال دیگر، بر مشکلات این مردم افزوده است.
آنها می گویند، مشکل شان در این است که خشونت را دوست ندارند و به جای سکوت و اعتراض های مدنی دست به سلاح نمی برند. آنها دولت افغانستان را متهم به حمایت از خشونت پیشه ها کرده و تاکید می کنند که در ده سال گذشته هیچ اقدامی از سوی دولت در این ولایت صورت نگرفته است.
اما با تمام اینها، این اعتراض کنندگان می گویند هیچ وقت خشونت نمی کنند و اعتراضات مدنی شان را همچنان ادامه می دهند.
این اعتراضات درست زمانی یک بار دیگر بامیان را به خاطر انداخت که تنش ها میان مجلس نمایندگان و حکومت، به دلیل آنچه بی عدالتی در تنظیم بودجه سال 1391 خورشیدی عنوان می شود بالا گرفته و مجلس نمایندگان برای بار دوم بودجه پیشنهادی از سوی وزارت مالیه را رد کرده است.
نمایندگان مردم نیز با حمایت از این اعتراض کنندگان می گویند که حکومت هیچ گاهی نخواسته است به ولایت های مرکزی توجه کند. شماری از اعضای مجلس و سناتوران ضمن تقدیر از حرکت آنها، آرزو کردند که امیدوارند روزی در تمام نقاط افغانستان به ویژه ( در ولایت های جنوبی و شرقی ) اعتراضات مدنی را شاهد باشند و دیگر هیچ کسی برای بلند کردن صدای شان از سلاح استفاده نکنند.
بامیان از ولایت های مرکزی است که در اقتصاد و معرفی فرهنگ افغانستان نقش محوری دارد. این ولایت در گذشته مرکز تجارتی گروه های بوده است که از شرق به غرب و بر عکس آن اموال تجاری شان را از مسیر راه ابریشم انتقال می دادند.
دو مجسمه بزرگ و شگفت آور بودا نیز در قلب این ولایت جای داشت که نشان می داد زمانی این ولایت مرکز بزرگ فرهنگی و عقیدتی گروه زیادی از مردم بوده است، اما بنا به دلایلی در زمان رژیم عقب گرای طالبان نابود شدند.
اکنون اما افراد گرد آمده در کابل می خواهند به دولت و حکومت افغانستان و جامعه جهانی به ویژه امریکا، یک بار دیگر بفهمانند که به قول آنها در اشتباه اند و نباید این اشتباهات شان را بیشتر از این ادامه بدهند.
بامیان قلب افغانستان و یکی از منابع عمده اقتصادی برای کشور می تواند باشد. بازسازی و رسیدگی به این ولایت به معنای جلب توریست های خارجی هست که درآمد ناشی از آن، هم برای مردم این ولایت و هم برای اقتصاد افغانستان بسیار موثر می باشد.
بسیاری از مردم اما می گویند که اگر حکومت افغانستان پس از ده سال هنوز هم نمی خواهد به این ولایت توجه کند، این کار به معنای بی عدالتی آشکار نسبت به مردم این ولایت و دیگر ولایت های مرکزی می باشد.
